An Invitation to DANCE

Installatie

"In de dansfilminstallatie An Invitation to DANCE is er geen omgeving, geen notie van tijd. Er zijn vijf lichamen, vijf individuen. Ze kunnen niet stoppen met dansen. Die overgave maakt hen menselijk. Samen vormen ze een autonome wereld waar eigen regels gelden en bezoekers worden uitgenodigd mee te dansen."


In An Invitation to DANCE betreedt de toeschouwer de besloten wereld van vijf dansers. Op vijf schermen zijn filmbeelden, in een door de software aangestuurde alsmaar veranderende montage van dansende lichamen te zien, allen bevangen door eenzelfde, zich eindeloos herhalende impuls, versterkt door de beat van de muziek. In de beslotenheid van de installatie kan de bezoeker zich onderdeel wanen van de intieme wereld van de dansers en zich uitgenodigd voelen mee te dansen.
De veranderende plek die de toeschouwer inneemt t.o.v. de schermen en de andere bezoekers bepaalt de blik op het werk. Door de verregaande filmische deconstructie van de dans in realistische, poëtische en abstracte beelden, waarbij op alle schermen de eenheid van tijd, beweging en ruimte van de choreografie bewaard blijft, kan de toeschouwer door te kijken, horen, bewegen, associëren en fantaseren een ‘eigen’ verhaal maken: het publiek wordt mede auteur van het werk. Hierin ligt de essentie en eigenheid van deze gesitueerde, filmische beleving van dans.


An Invitation to DANCE is een samenwerking tussen filmmaker Noud Heerkens (1954, Tilburg), choreograaf Loïc Perela (1983, Castres Frankrijk), cinematograaf Richard van Oosterhout (1962, Baarle-Nassau) en software ontwikkelaar Rob Duyser (1969, Rotterdam). Een installatie waar dans, cinema en technologie organisch met elkaar verbonden zijn.

Noud Heerkens: ‘Al vanaf dat ik een kind was, keek ik naar gezichtsuitdrukkingen en lichaamshoudingen van de mensen om me heen in de hoop te zien wat mensen werkelijk dachten, zodat ik voorbereid zou zijn op wat kon komen. Die fascinatie voor het lichaam en wat het lichaam kan vertellen is altijd gebleven. Niet alleen in mijn dansfilms, maar ook in mijn experimenteel werk en fictiefilms.'

Loïc Perela: ‘I aim for the choreography to become merely the carrier of something greater: a sense of shared experience between human beings, being both the performers and the audience members.’

Onderzoek

Van een interactief concept naar een generatief kunstwerk.

De installatie An Invitation to DANCE is de uitkomst van een onderzoek van filmmaker Noud Heerkens naar de filmische beleving van dans. Aanvankelijk opteert Heerkens voor een interactieve installatie waarin de bezoeker, door in de ruimte te bewegen, de filmbeelden op de schermen bepaalt. Tijdens testmomenten met publiek blijkt het begrip interactie in de context van deze installatie verkeerde verwachtingen op te roepen; namelijk dat het werk draait om het doorgronden van een interactiescenario.
Om de concentratie op de ervaring van dans te houden wordt gaandeweg het aandeel directe ‘fysieke’ interactie (tussen toeschouwer en installatie) steeds kleiner gemaakt. In plaats daarvan wordt software ontworpen voor een installatie waarbij de beelden langs een autonoom montageproces worden gegenereerd. Door in de tentoonstellingsruimte te bewegen en zijn of haar kijkrichting en blik te verleggen bepaalt de bezoeker zelf de opeenvolging van beelden, en daarmee de beleving van de dans. Het handelend lichaam en het associatieve brein beïnvloeden het karakter en de intensiteit van de beleving, ongeacht of de positie van de gebruiker van invloed is op de montage. Het interactieve concept waarmee Heerkens het onderzoek start, leidt uiteindelijk tot een ‘generatief’ kunstwerk. De beoogde fysieke interactie heeft plaats gemaakt voor een ‘mentale’ interactie.

Kortfilm 9’03”

In de korte film An Invitation to DANCE zijn er vijf individuen, vijf karakters. Soms verbinden ze zich, vormen een groep maar eindigen altijd alleen. Ze worden opgezweept door de beat van de muziek, kunnen niet stoppen met dansen. Dat legt hun menselijkheid bloot.

Terwijl de installatie een ruimtelijke vertelling is zonder begin of einde, onderscheidt de korte film zich door zijn choreografische verhaallijn en dramatisch verloop.